Het GTIduffel is een organisatie, een school, waar jongeren en volwassenen samen aan hun toekomst werken. Net als een mens heeft ook een organisatie een ZIEL. De ziel van GTIduffel kan een bron van energie zijn, een bron die enthousiasme kan creëren, een bron die aanstekelijk kan werken, een bron die ons doen en laten kan inspireren. In de ziel van onze school ligt uiteindelijk haar identiteit, haar bestaansreden, haar missie.
Hoewel die ziel, die missie soms moeilijk omschreven kan worden, kan ze wel voelbaar worden in het respect dat alle personeelsleden hebben voor de waarden van onze school. Ze kan ook zichtbaar worden in de wijze waarop alle personeelsleden van de school die missie beleven. De ziel kan zelfs tastbaar worden door de structuur die gecreëerd wordt in het instituut en door de manier waarop mensen binnen deze structuur ingezet worden.
Daartoe is het van belang dat personeelsleden, die binnen GTIduffel één of meerdere taken uitvoeren, zich bewust zijn van de waarden van de school.
Het is immers vanuit waarden dat een missie bepaald wordt. Zonder missie is elke vraag, elk dagelijks probleem binnen onze school, een confrontatie met het feit dat er geen gemeenschappelijkheid ervaren wordt. En daar ligt precies de verantwoordelijkheid van eenieder die tewerkgesteld is binnen de school: iedere leerkracht, iedere medewerker, iedereen op het secretariaat, dient zijn of haar verantwoordelijkheid te nemen en zich te gedragen als een deel van het geheel.
Elk jaar worden heel wat nieuwe leerlingen een deel van ons geheel. Elk jaar worden er ook nieuwe leerkrachten aangeworven. Hierdoor kan het zijn dat afspraken vervagen of misschien is de missie wel nog duidelijk, maar voelen niet alle werknemers zich daar nog zo betrokken bij. Daarom wil ik op gepaste momenten de missie duidelijk (her)formuleren.
Zo werd er in het verleden al gewerkt met “slogans” die zeker niet als holle reclameslogan bedoeld waren/zijn. Integendeel, ze willen gaandeweg leidraden en “kapstokken” zijn om ons opvoedingsproject aan op te (kunnen) hangen.
Toen CORONA “toesloeg” leerden we veel bij op heel korte tijd. We schakelden een versnelling hoger in onze digitalisering en bleven op die manier door TECHNIEK VERBONDEN, met ELKAAR.
De mondmaskerplicht hinderde ons niet om even hartelijk met elkaar te blijven omgaan. We leerden hoe we VERBONDEN konden blijven door elkaar aan te moedigen met een elleboog of vuistje.
We leerden ook dat de TECHNIEK datgene was wat ons naast het THUISKOMEN OP SCHOOL met elkaar VERBOND: leerlingen én leerkrachten keken telkens reikhalzend uit naar de lessen TECHNIEK en praktijk die wél konden doorgaan.
VERBONDEN MET ELKAAR kwamen we sterker uit dit moeilijkere jaar!
Toen deze affiche een tijdje klaar was, werden we in een ander tijdperk wakker. Anno 2020 voelen we dat alles van waarde weerloos is, dat we moeten zorgen voor onszelf, zorgen voor elkaar, zorgen voor onze toekomst. Zo willen we dan ook samen school maken: in een veilige omgeving, een beschermd milieu kunnen opgroeien en zorgen voor elkaar, vertrouwen op elkaar. We vertrouwen in de jongeren omdat we weten wat ze in hun marge hebben, hoeveel potentieel ze hebben. Hierdoor kunnen en willen we ook vertrouwen op de toekomst. De toekomst waaraan we bouwen met jongeren maar dit keer ook met een prachtige uitbreiding van onze schoolgebouwen.
We gaan er prat op dat in gtiDUFFEL STEM & TECHNIEK in goede handen zijn; en dit op twee vlakken. De jongeren, die kiezen voor onze school, hebben goed gekozen. Ook al omdat ze omringd worden door leerkrachten met een hart voor jongeren.
In goede handen ook omdat bovendien, naast de zorg, de technische talenten die hier school lopen, in goede handen zijn: leerkrachten die vakbekwaam zijn en vertrouwd zijn met alle aspecten van STEM & TECHNIEK. Technische leerkrachten met ook een vooropleiding in techniek: ingenieurs en vakmannen. En dit is belangrijk om een échte STEM-school te kunnen zijn en blijven.
Onderwijs is voortdurend bezig om te helpen jongeren hun talenten te ontdekken en hen te helpen zich te ontwikkelen tot een betere versie van zichzelf. Daarvoor is een goede ploeg nodig (“It takes a village to raise a child.”).
Onze ploeg in gtiDUFFEL staat klaar om onze jongeren te laten geloven in de ontwikkelbaarheid van hun talent en hun vaardigheden. Én we willen hen voortdurend vertellen hoe waardevol hun talent en vaardigheden zijn. We willen hen overtuigen dat – door mee te ‘spelen’ in onze ploeg – ze zich ontwikkelen tot talenten die overal en op alle vlakken gegeerd zijn.
We willen ons profileren als STEM-domeinschool. De geïntegreerde proeven die onze leerlingen in het zesde jaar maken, zijn een bekroning van een opleiding die aanvangt in het eerste jaar en stapsgewijs een voltooiing krijgt in een bewonderenswaardig werkstuk zoals deze DRONE van Wouter Nuyts. Alleen echte techniekers kunnen dit! Vanuit die optiek willen we leerkrachten, bestuur, ouders en leerlingen zelfbewust en trots maken. Tegelijkertijd willen we tonen aan de buitenwereld dat een opleiding in Technisch of Beroeps secundair onderwijs een start en vervolmaking kent die vele andere opleidingen het nakijken geeft.
Het GTI verzorgt al meer dan 50 jaar STEM (Science, Technology, Engineering, Mathematics) -georiënteerde opleidingen.
Binnen de aangeboden opleidingen komen hier jongens en meisjes met verschillende technische talenten aan hun trekken.
Wie graag ontwerpt, onderzoekt, ontwikkelt, leiding geeft, lesgeeft in theoretische en praktische vakken, creatief werkt met (nieuwe) technologieën (bv. ICT), … vindt zeker bij ons een geknipte studierichting, zoals bv. Fotolassen, Auto-Elektriciteit, Elektromechanica, Mechanische Vormgevingstechnieken, Elektrische Installatietechnieken. Deze richtingen, met een stevige algemene en theoretisch technische basis, doen wat ze beloven. De jongeren hebben zeer hoge slaagkansen in het hoger onderwijs en vinden uiteindelijk gemakkelijk werk. Al jaren is het GTI veel meer dan enkel een vakschool en werd het de ideale voorbereiding op verder studeren binnen technische richtingen en een snelweg naar tewerkstelling.
Wat een meerwaarde is, is dat jongeren met dezelfde interesses samen op één school zitten. Via projecten leren ze samenwerken en respect hebben voor ieders werk. Een ideale voorbereiding op arbeidsmarktgerichte doorstroming.
Onze maatschappelijke taak als school is zeer ruim. In eerste instantie zijn we een instituut dat gekwalificeerde jongeren wil “afleveren”. Zo bouwen we aan hun toekomst. Zo bouwen we ook aan onze toekomst, aan de toekomst van de maatschappij. We bouwen ook mee aan hun persoonlijkheid. We bouwen samen met hen aan wie ze worden, wie ze zijn. Soms zijn we het cement, soms zijn we het voegsel in de barstjes bij het bouwproces, soms zelfs een stukje fundering.
Maar we willen ook bouwen met jongeren in de letterlijke zin van het woord door hen te betrekken bij de school, bij de opbouw en uitbouw van de school.
Reeds 50 jaar jongeren kwalificeren en opleiden, is iets waar we als school mogen en moeten fier op zijn. Omdat we blijven evolueren willen we de leerlingen die elk nieuw schooljaar onze poort binnen stappen, verzekeren dat zij thuis kunnen komen in een school die thuis is in techniek. Een school die weet wat ze doet. Met leerkrachten die weten wat ze doen. Met leerkrachten die geven om wat ze doen omdat ze naast techneuten ook mensen willen zijn met een groot hart voor onze studenten. We dagen hen uit , want “Wie doet wat hij kan, is een eerlijk man”, maar we willen hen ook de zekerheid bieden dat ze op ons kunnen rekenen omdat we niet alleen thuis zijn in techniek, maar ook thuis in jongeren.
Dat onze maakindustrie de hoeksteen is voor onze welvaart, staat buiten kijf. Techniek behoort ook tot bijna alle aspecten van ons dagelijks leven. Toch kiezen te weinig jongeren voor techniek en we willen die keuze als evidenter) naar buiten brengen. Onze opendeurdag is daarom een feest van de techniek, een feest voor onze jonge techniekers waarin ze de buitenwereld zeggen: Techniek? Natuurlijk! GTIduffel ? Natuurlijk!
ligt in vele aspecten. Maar zeker ook in de persoonlijke aanmoediging, meer nog in de aandacht voor alle leerlingen, en meest in het vertrouwen dat ouders en leerlingen hebben wanneer ze geloven dat ze steeds hierop mogen rekenen.
Aanmoedigen is onze taak, aangemoedigd (willen) worden ligt bij de leerlingen die ons worden toevertrouwd. Die kijken vol vertrouwen uit naar die aanmoediging. Ze houden zich klaar, ze rekenen op ons, ze willen mee op onze schouders, mee op onze weg. De vaste punten op hun GPS zijn onze steun, liefde en leiding die we hen met liefdevolle vastheid en in wederzijds respect willen garanderen – door dik en dun.
We weten dat we meer zijn dan een school. We weten dat we voor vele leerlingen een baken zijn, of een haven. We willen dat ook op alle mogelijke vlakken (blijven) uitstralen want we weten: “De zee weigert geen enkele rivier”. Zo willen we dagelijks aan de slag gaan met de ons toevertrouwde jongeren: hen een meerwaarde bieden wanneer ze hier school lopen door ze persoonlijk aan te spreken, een veilig leer- en leefklimaat te bieden, hen vriendelijk te bejegenen en hen positief aan te moedigen. Allen op deze manier kunnen we MEER zijn dan een school.
Bij voorkeur spreken we niet over ‘de’ leerlingen, maar over ONZE leerlingen. Zo spreken we niet over ‘het’ GTIduffel, maar over ONS GTIduffel.
Het wij-gevoel is een hoger ideaal om met leerlingen, leerkrachten, ouders en school na te streven. We kunnen immers alleen samen school maken. In heel ons opvoedingsproject zitten heel wat momenten waar we aan een wij-gevoel proberen te werken. Die momenten (Kerstfeest, sportdag, wandeltocht, reizen, …) zijn dan ook belangrijke ijkpunten om iedereen te betrekken en mee te nemen in de groep.
is een bevestigen van onze jongeren in hun positieve keuze voor techniek.
Technische profielen zijn een schaars goed geworden in onze maatschappij.
We willen daarom onze leerlingen aanhoudend aanmoedigen in die waardevolle en waardenvolle keuze. Dit vereist van ons als corps dat we - vanuit welke opleidingsachtergrond we ook komen – we ons geboeid weten door waar zij mee bezig zijn. En ook, misschien nog meer, dat we weten dat ze op een “spoor” zitten, in een traject. Bij heel wat leerlingen is het belangrijk om als leerkracht, als secretariaat de bestemming (de dag dat ze afstuderen als jong-volwassen technicus-in-spe) steeds voor ogen te houden. Dit doet ons als opvoeder voorbij de hindernissen kijken naar de verdere horizon. Je weet wel: “Als de avond mooi is, is de dag ook goed geweest”.
gaat verder op hetzelfde thema. Leerlingen en ouders geven vaak aan dat ze deze school, onze school prima vinden. Ze spreken dat ook vaak uit.
Soms gebeurt dat op het einde van de schoolloopbaan, soms tijdens. Voor ons is dat een opsteker, maar in eerste instantie is het een bevestiging. Een bevestiging dat we voor een bepaald “marktsegment” school maken. Dat we een stukje onderwijs op maat kunnen afleveren. Geen confectie, maar paswerk. Dat kan natuurlijk alleen dankzij een enthousiast lerarenkorps dat bereid is een extra investering te doen. Vaak gaat het om een menselijke toets. Steeds gaat het om engagement.
wil aan de buitenwereld én aan onze leerlingen én aan de ouders van onze leerlingen duidelijk maken dat ze GOED hebben gekozen. Een goede richting en een goede school. Het is een taak van de school om onze jongeren trots te laten zijn op hun school en op hun studiekeuze. Technisch- en beroepsonderwijs kiezen is nog steeds geen evidentie. Helaas ook niet steeds in de vriendenkring en familiekring van onze leerlingen. We willen hen leren dat ze niet “afgezakt” zijn naar “maar” het technisch of het beroepsonderwijs. We willen ze voortdurend wijzen dat ze een waardevolle opleiding krijgen die hen op de arbeidsmarkt heel ver kan brengen. We willen hen de woordenschat geven om naar de buitenwereld te kunnen zeggen “Ik heb goed gekozen.” Zo kunnen ze hun keuze voor een nijverheidsopleiding verdedigen als een positieve keuze. Zo kunnen ze ook hun keuze voor GTIduffel uitdragen als een positieve keuze!
benadrukt het feit dat de jongeren die bij ons in de school instromen stuk voor stuk “talenten” zijn.
Wel hebben zij helaas ook allemaal stuk voor stuk een minder succesvolle onderwijservaring achter de rug. Onze eerstejaars hebben er vaak een frustrerende loopbaan in de lagere school opzitten, onze tweedejaars- instromers hebben meestal een B-attest op zak en zijn “niet goed genoeg meer voor het ASO”, onze derde-, vierde-, vijfdejaars-instromers kwamen wellicht tekort om aan te knopen met een zuiver theoretische scholing. Dit misschien door een combinatie leerstoornis en puberteit en/of door een gebrekkig vermogen om abstraherend te kunnen denken. Toch hebben zij talenten en toch zijn het zonder uitzondering kinderen, jongeren die iets willen bereiken in het leven. Die niet willen falen. Die niet OPNIEUW willen falen.
Daarom willen wij hen alle kansen geven. Alle kansen op studiegebied maar ook door hen te leren werken aan Anders Verworven Competenties. Door hieraan te werken willen wij een bijdrage leveren aan het opvullen van een hiaat dat bij vele van onze jongeren aanwezig is. Door op deze manier hun gevoel van zelfwaarde terug te geven en/of op te krikken willen we hen opvoeden en opleiden tot jongeren die kunnen, durven en willen ondernemen.
wil gestalte geven aan de doelstelling dat onze school een thuis moet bieden aan iedereen die er school loopt of les geeft. Thuis-komen wil zeggen dat je bij je naam genoemd wordt en dat je nooit, nimmer een nummer bent. Maar wel een persoon met eigen (leer)problemen, met eigen goede en kwade momenten. Dat je jezelf steeds geborgen weet in een structuur die daarvoor – binnen bepaalde grenzen wel te verstaan - begrip kan/wil opbrengen.
Ik grijp hier graag terug naar de woorden van de stichtster van de Ursulinen - Angela Merici (1474-1540):
"U draagt verantwoordelijkheid voor de mensen met wie u leeft
en die aan uw zorgen zijn toevertrouwd.
Grif hun naam in uw geest, maar vooral in uw hart,
en niet alleen hun naam, maar ook de omstandigheden waarin ze leven,
hun aanleg en heel hun persoon."
Toen ze dit schreef, dacht Angela Merici wellicht nog niet echt aan het volgende:
‘Maar het aantal jongeren in moeilijkheden neemt reëel toe’, zegt Peter Adriaenssens, de kinderpsychiater uit Leuven. ‘Kinderen met een kwetsbare aanleg hebben het vandaag veel lastiger dan twintig jaar geleden. De stress en de instabiliteit vergt veel meer van hen. Koppels zijn minder stabiel, gezinnen zijn complex samengesteld, vaak met veel spanningen, hun vriendenkring is complex, ze krijgen minder kans om zich aan een leerkracht te binden. Ze worden veel makkelijker uit hun evenwicht gehaald.’
(De Standaard – 12 augustus 2007)
Misschien moeten wij deze jongeren, onze jongeren, de kans geven zich wel aan de leerkracht, aan de school te binden. Dit is een van onze sterke punten en we moeten die eigenschap niet alleen bewaken maar ook, en misschien nog meer: beleven.
Copyright © Alle rechten voorbehouden
